ภาษาไทยกลาง
ภาษาไทย เป็นภาษาที่ใช้สื่อสารกันภายในประเทศ และประเทศไทยเป็นเพียงประเทศเดียวในโลกที่มีภาษาราชการคือภาษาไทย โดยมีไว้ติดต่อราชการหรือติดต่อกับคนแปลกหน้าที่เป็นคนไทย
ภาษาไทยเป็นภาษาคำโดด คำส่วนใหญ่ในภาษาไทยมีลักษณะเป็นคำพยางค์เดียว ตัวอย่างเช่น คำบอกเครือญาติ ได้แก่ พ่อ แม่ พี่ น้อง ลูกหลาน ลุง ป้า น้า อา คำบอกชื่อสัตว์และพืช ได้แก่ แมว หมา ปลา เสือ ข้าว ขิง ข่า คำเกี่ยวกับธรรมชาติ ได้แก่ ฟ้า น้ำ ป่า เขา หิน ดิน ไร่ นา คำเกี่ยวกับสิ่งของเครื่องใช้ ได้แก่ หม้อ ตั่ง ตู้ บ้าน เรือน และคำกริยา ได้แก่ กิน นอน นั่ง ยืน เล่น วิ่ง ไป
ภาษาไทยเป็นภาษาวรรณยุกต์ คำทุกคำมีเสียงวรรณยุกต์ และเสียงวรรณยุกต์ทำให้คำมีความหมายแตกต่างกัน ดังจะเห็นได้จากคำต่อไปนี้ ปา ป่า ป้า ปู ปู่ นา น้า หนา หมอน หม่อน เป็นต้น เสียงพยัญชนะในภาษาไทยมีทั้งพยัญชนะเดี่ยวและพยัญชนะควบกล้ำ กับ ร ล และ ว ส่วน เสียงสระก็มีทั้งสระเดี่ยวและสระผสม
ภาษาไทย จำแนกตามบทบาทการใช้ออกเป็น 3 ประเภท คือ ภาษาไทยกลาง ภาษาไทยมาตรฐาน และภาษาไทยถิ่น ในที่นี้จะกล่าวถึงภาษาไทยกลาง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น